Geldim geldim:))

Çooook uzun zaman oldu,bi bakalım neler değişmiş...

1)Antepten geldik
2)Tüyap fuarcılıkta işe başladım
3)yüreğire taşındık
4)7+9 hamileyim
5)Annemlere tekrar geldik
6)Özer üniversite diplomasını aldı çok şükür
7)Güzel ve içimize sinen bi eve taşındık
8)Babamız işe girdi Allah'ıma binlerce kez şükür,O ŞİMDİ MÜHENDİZ:))))


Son yazımdan bu yana olan biten herşey bundan ibaret,söylemek ve yazmak o kadar kolay ki ama işin içine girecek olursak pek içaçıcı şeyler değil yaşananlar,o günler gitti ve bi daha gelmesin inşallah...Çok şükür diye diye bugüne geldik,Allah'ım kimseye yaşatmasın o günleri....Şimdi herşey yavaş yavaş düzeliyor ve hayat bizim için bundan sonra başlıyor:))

Şimdi evimizin eksiklerinden başladık bakalım ilk olarak babamız anneler günü hediyemizi(bulaşık mak.) erkenden verdi mutfakta çok vakit kaybettiğim ve artık karnım uzanmama engel oldu için,onu listeden sildik,sırada en zevklisi bebek odasını kurmaya geldi,evim 3+1 ve ben oturma odamı annemlere verdiğim için benim 2 odam boş şuan yani ıvır zıvır var birinde ütü odası gibi yaptım diğerini bebek odası için ayırdım şimdiden oyuncaklarla doldu,bebeğim çok şanslı çünkü hala büyümeyen bi annesi var:)

Bebek odası hakkında fikirler alıyorum daha doğrusu ben bebek odası istemiyorum ilerde işime yarayacağını sanmıyorum,kendisi henüz elimde değil ama gelince resmini çekip yayınlarım bi karyola var zaten yatağımın yanına koyacağım antika bir miras değerinde,rahmetli dedemin elinden çıkma bir yatak babam tarafından elden geçirilip sıfır gibi olan ve şuan 24 yaşında olan kardeşimin ilkokula giderken bile kullandığı bir yadigar,halam kendi çocuğuna kullandı ve şuan boş duruyor bana gönderecek ve yine elden geçecek,onu yanıma alayım ve çocuk odası tarzı bişey satın alayım diyorum,bebek denen melek hemen büyüyüveriyor çünkü,bebe odası eşyaları oyuncak gibi olduğundan ben gardırobunu 3 kapılı yada sürgülü düşünüyorum,şifoniyerde biraz büyük olsun ki çocuk büyüdükçe artan kıyafetlerine yer olsun ve uzunca bir süre kullansın,aşağıya resimleri ekliyorum hemen,babamız pc masasına kondu bile şimdiden:))









Biz bunu çok beğendik,ama çoğunluk şimdi gereksiz diyor,iyi de ben devamlı eşya yenileyemem ki,karyolamızda zaten uzunca bir süre yatacak,yataktan düşmez hale gelince de bu yukardaki yatakta yatar,o zamana kadar 2. bebek gelir zaten onu yine hooop karyolaya alırım yanıma:))ben uzun vadeli düşünüyorum herşeyi nedense:Dya ama mantıklı değilmi düşüncem,etrafımdakilere kalsa bebekken ayrı,çocukken ayrı gençken ayrı alınır diye düşünüyorlar ama gözlemlediğim kadarıyla ben doğru bi karar veriyorum,şimdi istediğimi aldım aldım,alamazsam sonrasında ne para biriktirebilirim ne de diğer eksiklerimi tamamlayabilirim...Öğleyin özerle tanıdık bi mobilyacıya gittik yaptırmayı düşündüğüm 3 parça şeye 1.125tl fiyat biçti,yukarıdaki takım ise 2.000 tl,başka bi mobilyacıdan yaptırma değilde hazırını sordum 3 parçanın 750 lira dedi,bilmiyorum bi karar verebilseydik zevkle döşeyecektim odasını bebeğimin,beni okuyanlar fikirlerinizi bekliyorum,bugünlük bu kadar yeter ben gider,hoşcakalın...

pembiiiiişşşş

bana da davetiye verirmisin?

hoşgeldin minik kuzum...

Kendimi çok garip hissediyorum,zor bi dönem yine...bu kadar zorluğun içinde en güzeli içimdeki melek....yalnız hissediyorum...çaresiz...ve midem bulanıyor:))kötü ve bakımsızım sanki...bu saatte bile makyaj var yüzümde ama ben yine de bakımsız hissediyorum delimiyim neyim:))gidip kocaya biraz naz yapayım iyi gelir belki...daha sonra sıkıntılarımı dökerim buraya...okuyan varsa tabi...olsun okunmasam bile içimi dökmek iyi gelir:)iyi geceler...

istifa ettim...

evet başlıktan anlaşılacağı gibi istifa ettim 5. haftamda...tam herşey iyi gidiyor alıştım derken 2. hafta dizanteri oldum amiplisinden,ölü gibi geziyordum,ilaçlarla ayaktaydım ne ayakta ama:))cumartesi işten gelip direk yatağa pazartesine kadar uyuyordum sabah işbaşı yapıyordum...bi sonraki cumartesi iyiydim ama yine de toparlanamadım tam iyileştiğime sevinirken diğer hafta cuma günü hastanede üşüme tuttu beni,tırnaklarım morarmaya başladı,neyse ki mesai bitimine yakındı serviste uyudum biraz malum 18:30 da çıkıyordum 19:40 da evde oluyordum,özeri aradım karşıla beni diyerek,eve geldim yattım hemen,dermanım yoktu saat 11 de özerin zoruyla acile gttik,ceket vardı üstümde ateşim 39 a çıkınca soydularbeni:)ama nasıl bi üşüme var banyo bile kesmedi beni,hemen damar yolu açtılar,serum falan derken 1 saat sonra iyiydim eve geldik...cumartesi yine işe gittim,mesai bitimine 2 saat kala bacaklarıma bi ağrı peydah oldu,dayanamıyordum ama hasta geliyordu yine de güç bela ilgileniyordum onlarla,tansiyonumu ölçtüm bi önceki günle aynıydı 80/50,artık dayanacak gücüm kalmadı hasta gelmesin diye dua ederek sedyeye yattım yine üşüyorum,özeri aradım gel beni al diye,geldi hemen kaldırdı beni yine acile yine damar yolu açıldı vs...bacaklarımın ağrısından duramıyor debeleniyordum en sonunda akıllarına geldi bi ağrı kesici yaptılar,canım çok acıdı bağırdım iğne yapılırken,kaldıramadım 2 gün damar yolu üstüne bi de iğne önceki haftadan serum falan,çünkü ben iğneden çok korkarım öyle böyle değil,hemşireyle anlaşamayız tam vuracakken kolumu çekerim yada onun kolunu tutarım çırpınırım yani ama sonunda yerim:)ağlıyordum artık özer dayanamıyorum kesin backlarımı diye,iğne etkisini geç gösterdi ama ben yenik düşmüştüm,takatim kalmayınca uyuyakalmışım,bağırdığım hemşireden(iyi birisi aslında)özür dileyip geldik evimize,cuma gününden beri ağzıma bişe girmedi tam 1 hafta,sevdiğim ne varsa alıyordu özer ama yiyemiyordum ki,başım dönüyo midem bulanıyo herşeyden tiksiniyordum özellikle şekerli şeylerden su bile içemiyordum şekerli geliyordu bana,dolayısıyla vücutta su kalmadığı için ağzım kupkuru oldu,dudaklarım kurudu,konuşamaz hale geldim,işe zorla gidiyordum özer göndermiyordu ama çalışmak zorundaydım,1 hafta sonra özer artık isyan etmeye başladı haklı olarak,bişe yemiyorum,işten gelip sadece yatıyorum,konuşamıyorum ve günden güne çöküyorum,zayıflamaya başladım...yeter artık dedi,bugün yemek yiceksin kussan bile yiceksin,bense ağlıyordum yemicem diye,anneme şikayet ediyordu üstelik,annem zırt pırt arıyor yemek ye diye,üzüldüğünü hissediyordum ses tonundan daha da üzülüyordum,neyse zorla yedim o gün yemek ve kendime gelmeye başladım,sonraki günler mide bulantım azalmaya başladı ve canım kızartma çekti,özeri arayıp bana kızartma yaparmısın dedim,sevindi kuzucum yapmammı hiç sen iste dedi,yemek olayını da çözdükten sonra ben yürüyemediğimi hissettim,sanırım ağrıdan kasmışım kendimi kaç gün ve acısı sonradan çıktı...açılayım biraz diye otobüsle gideyim eve dedim,durağa yürürken bacak kaslarımın tutulduğunu hissettim ve yürüyemiyordum engelli gibi zorla küçük adımlarla bacaklarımı sadece sürüyordum,ağladım yolda Allah'ım yardım et ne olur diye...bikaç gün sürdü bu sonra kas gevşetici bulduk içtim yavaş yavaş bacaklarım da kendine gelme başladı,tabi aralarda özerle olan konuşmalarımızı aktarmayim ama özet olarak özer ya izin al yada çık demeye başladı,izin istedim vermediler,ve bikaç gün sonra sorumluma çıkmak istediğimi söyledim,zaten bekliyormuş sanırım hiç şaşırmadı ama nedenini sordu,hastalık dışında bişe var mı yok mu diye,sen bilirsin dedi,birini bulalım ona öğret öyle çık dedi,peki dedim...bi bayan geldi ama olmadı başhekim dışardan kimseyi almayın kendi personelimiz yapsın demiş,ertesi gün hasta danışmanı geld şaşkındı,bende anlamadım önce ama sorumlum açıklama yaptı,eylüle bildiklerini aktar dedi,iyi dedim nst yi öğrettim zor oldu biraz ama neyse tansiyonu öğretemedim çünkü yapamıyordu,ertesi gün doğumhaneye aldılar orda öğrenmesi için...ama umut yok eylülde,çok zaman alacak öğrenmesi ve bayağı zorluk çekecek,bir nevi rezil olacaklar bensiz,övündüğümü yada kendimi beğendiğimi sanmayın ama gerçekten rezil olacaklar ve ben bunu izlemek isterdim...hem kendin çıktın hem böyle diyorsun dediğinizi duyar gibiyim ama tüm bu hastalıklarım boyunca bana izin vermediler,üstelik doktor istirahat verecekken engel oldular,üstüne üstlük çok hasta olduğumu,olmamam gerektiğini aksi halde işimden olabileceğimi söylediler,bir nevi tehdit yani...bende eyvallahım olmadığını ima ettim tabiki,çok sessiz buldular beni sanırım,ama kaplumbağa gibiyim risk aldığımda kabuğumdan çıkarım...neyse sonuç itibariyle artık işsizim ama bikaç gün dinlendikten sonra yeni arayışlara girecem,özerin arkadaşı yani aile dostumuz kürşat canımı hiç sıkmamamı sadece biraz kendimi dinlemem gerektiğini söyledi,seni boş bırakacak değiliz dedi umutlandım biraz...ahmet de özere iş buldu yarın gidip görüşecek...2 arkadaşımız var ama 10 taneye bedel,beni de çok sevmişler,ben başkaymışım,bir nevi onlardanmışım:))ben yanLarındayken hiç kasılmıyolarmış kendi ortamlarındaymış gibi hissediyorlarmış ayyyyhhh şımardım birden:P özer söyledi bunları pek bi mutlu ve gururluydu,ama ben sevilmeyecek insanmıyım dimi yani:DD


Bu kadar yeterli şimdilik,özer gittiğinden beri müzik indiriyorum,bi de blog yazdım,zaman nası geçti anlamadım,stresliyim biraz özerin finali vardı bugün merak ediyorum nasıl geçtiğini, gelir birazdan,zaten karşımızda üniversite,yemek yapayım şimdik bey aç gelir:D çok sevindi işten çıkmama,oh be hergün ne yemek yapacam derdinden kurtuldum diyo:))kuzum benim çok çırpındı benim için,tam da sınavlara gelmişti hastalığım,başımda bekliyordu ne yediğimi ne uyuduğumu ne ders çalıştığımı anladım ne olur bi daha hasta olma diyor,sanki benim elimde,antep çarpıyo beni napim:)) neyse çenem düştü hadi ben gider öpüyorum sizi,sessiz okuyucularımı da tabi...

hele hele anteplim:))

Eveeet sonunda yazmaya fırsatım oldu,adanadan lap topu getirttik,binada internet bağlantısı olması süper...ayın 25 inde geldik,akrabam var burda onlarda kaldık 10 güne yakın,tam iyice huzursuz olmaya başlamıştık ki Allah yüzümüze baktı ev bulduk sonunda 3 gün içinde otobüs kullanmadan çıkıyorduk evden ve yine yürüyerek farklı yollardan geliyorduk ev bulmak için...bu 3 gün içinde ayakkbım ayağımı vurdu su topladı her yerinden,güneş yaktı kavurdu bronzlaştım,bluzlerin yakası açıktı biraz,güneş gören yerler kara iken elbise giydiğimde yaka kısmı biraz daha açık olduğu için yanıklarım beli oluyordu:))ev sahipleri nasıl yanmışsın böyle deyip acıyorlard ama hiçbirinin evi kısmet olmadı,istediğimiz gibi bi ev bulduk sonunda ama kadın ertesi gün başkasına vermiş evi,bizi aramadan...artık ağlıyordum gizliden gizliye özere bişey çaktırmamaya gayret ediyordum...Hastaneye başvurdum tanıdık vasıtasıyla,ümidim yoktu ama bir iki gün içinde çağrıldım,direk başhekimle görüşmeye alındım,sevdi beni:))1 hafta deneme süren olsun,sen bize bak biz sana bakalım dedi,ilk bi haftam zorlu geçti ama çabuk alıştım,ilk gün tırnaklarımı kesmem için uyardı başhemşire:((hastaları yırtarım diye:) doğumhanedeydim ilk gün,hamiş annelere NST bağlamayı öğrettiler,tansiyonu öğrettiler 2. gün NST odasına alındım Nabız Sancı Testi diyorlar,NON STREES TEST diye geçiyo nette.işe girmeden bi gün önce bi ev bulduk olsun bari dedik elin evinde sığıntı gibi yaşamaktansa çıkalım bir an önce dedik,ben işe başlayınca özer evde yalnız hissettiği için kendini gitmiş temizlemiş evi,o kadar söyledim yorma kendini işten gelince bereaber yaparız diye 3 gün gittim işe cumartesi özer aradı üniversiteye gel başka ev buldum bikaç tane ordan vazgeçip burdan beğendiğini tutalım dedi,3 e kadar çalışıyoruz cumartesileri,gittim baktık şuan oturduğumuz yeri beğendim,hemen misafir kaldığımız eve geldik eşyaları topladık,yastık çarşaf pike falan aldık ev sahibinden,Allah razı olsun onlardan bizi evlerinde misafir ettiler onca zaman tuttuğumuz evin sahibi de sağolsun olay çıkarmadan verdi paramızı...o gün hemen poşetlere kuru erzak falan koydu ümit abla sağolsun,bardak kaşık falan ama tabak koymayı unuttuğu için bikaç gün plastik tabaklarda yedik yemeği,eve gelince yerleri temizledim özerde banyo tuvaleti temizledi evin gibisi yok dedik ve güzel bi uyku çektik o gün....şimdilerde daha iyiyiz artık rengarenk tabaklarım var:)bu cumartesi de çarşıya çıktık,ayakkabı terlik aldık,saç düzleştirici aldım bide bakımlı olmak şart artık,evin diğer eksiklerini tamamladık biraz...yavaş yavaş eve benzemeye başladı daire:))çamaşır makinamız yok en kötüsü de bu,hafta sonu elimde yıkadım bütün çamaşırları dama ip gerdik rezil bi durumdu ama biz çok güldük hala da gülüyoruz:)hiç of demedik yada buna hiç izin vermedim çünkü ben kocamla birlikte olduğum için şartlar ne olursa olsun mutluyum bu bana yeter...

yarın ikinci haftam doluyo hastanede,formam da geldi pembe renkte,yakıştığını söylüyorlar eee güzele ne yakışmaz:))kart okuyucumuzu özer kırdığı için resim ekleyemiyorum ama çarşıya çıktığımızda almayı düşünüyoruz resim koyarım o zaman,uyku vaktim geldi yatmalıyım artıkın,özerde hadi yat artık destan mı yazıyosun demeye başladı,bi de netten ders çalışıyo,yada tv izliyo...onu pc siyle başbaşa bırakayım bende uyuyayım...fırsat bulduça yazarım yine,iyi geceler hepinize...kafiyeli oldu haa:)))

sonundaaaa:)

aşağıdaki post taslak olarak duruyordu,yayınlayım bari dedim:)düğünden fotoları da eklerim.Biz önemli bi karar aldık,ne olursa olsun bu diploma bu sene alınacak inşallah...Çarşamba yada perşembe antep yollarına düşecez,akrabamız var orda,siz gelin detaylıca konuşalım dediler,gerekirse iş buluruz iyi kötü demeden çalışırsın dediler bana.Yaz okulu süresince kalabilirse yurtta kalacak özer bende geri dönecem,stand işine başlamıştım tekrar devam edecem,eğer yurtta kalamazsa uygunundan bi ev tutacaz,bi şekilde idare edecez...bakalım bi gidelim belli olur o zaman,duanızı eksik etmeyin olur mu?



mayıs 26 da beklerken,22sinde BEREN bebek katıldı aramıza,kaynımın 2. kızı oldu,hamileliğin son zamanları ağır geçmeye başladı eltimin,eşi de şehir dışında olunca onlarda kalmaya başladık,arada bir eve geliyorduk,bikaç gün kalıp tekrar gidiyorduk,21 mayısta doktora gittik,26 sında alalım bebeği dedi doktor hn,eltim de diğer kızıyla aynı olsun diye 27 sinde olsun dedi,doktor da tmm dedi,o hastaneden eve gitti bende geçen sene kaybettiğimiz güzel gözlümün mevlüdüne gittim,aramızdan ayrılalı 1 yıl oldu,ama benim onu düşünüp ağlamadan geçen gecem olmadı...neyse mevlütten çıktım eve gittim hazırlandık eşimle doğru kaynımlara,eltimin arada bi sancısı tutuyordu ama biz diğerleri gibi sanıp aldırmıyorduk,sabah oldu kahvaltı sırasında yine tuttu sancılar,sanırım doğuracam dedi ve başladı orayı burayı silmeye,yerleri bile sildik düşünün yani:))taksi gelene kadar ev pırıl pırıl oldu:))hemen ameliyathaneye aldılar eşimle sigara içmeye çıktık dışarı ve 15-20 dk sonra kaynım aradı bebek geldi diye:))ne çabuk diyerek koştuk hemen,minnacıktı,ağlamayı bile beceremiyordu:))nerdeyse kırkı çıkacak ve o günden bugüne sürekli görüşüyoruz,ayrılamıyoruz bi türlü,boşluk oluyor içimizde özleyip yeniden gidiyoruz:))bu büyüttüğüm kaçıncı çocuğum kimbilir:))güzel bi duygu...


bikaç gün önce kuzenim de doğum yaptı ama bebekte solunum problemi olduğu için kuzenim çıktı hasteneden ve bebek hastanede kaldı...göremedim bile daha...ne kadar kötü bi durum bi anne için...bebek hastanede anne evde...bikaç güne kadar çıkaracaklarmış,inşallah...



Yarın gidiyoruz antebe,dua edin yurtta kalsın yoksa bize bi ton masraf çıkacak...iş bulmak lazım ama bu krizde zor gibi:((

Hazırlıkları yeni bitirdim,valizler hazır,gitmeye hazırız....yeni bi hayat,yine bir mücadele ve zor günler bekler bizi...umarım düşündüğümüz gibi olur...bi süre yazamicam yine...bereni çok özlicem,yasemini de,candostumu da,gülü de...sanırım ben hep birilerini özlicem hayatım boyunca...


şimdi kalkmam lazım,duşumu alıp yatmak istiyorum yoruldum,malum sabah erken kalkacaz...kendinize iyi bakın ve beni özleyin:))öpüyorum hepinizi...

nerelerdeyim:))

nasıl başlayacağım bilmiyorum,koca gelince unuttum herşeyi:))abimde geldi çok şükür gözünaydın tubikkos,gözümüz aydın yani:D
özerin gelmesine yakın en yakın arkadaşlarımdan birinin düğün telaşındaydım,koşturmaca içinde yazamadım bi türlü,biter mi bu telaş yoruldum hemen olsa keşke her istediğim,biter mi tuğba biter mi diyen GÜLcüm nerdeyse 2 hafta olacak evleneli,ben diyordum ona bu kadar sıkıntı etme,bi bakmışsın evlenmişsin kendi evindesin,anlamayacaksın bile diye,geçenlerde çağırdı gelin oturalım diye sevinçle beraber gittik ilk ziyarete,tuba yaa 1 hafta geçti bile ne kadar çabuk geçti diyor:))işte prenses arkadaşım:diğer yandaki sevinç
ilerleyen saatlerde kına için bindallısını giydi kınası yapıldı,sevinçle ben ellerimizde makinalar fotoculuk oynadık:))çok ağladı tatlım benim,hep derdi kınadan sonra damda devam edecem oynamaya diye,dediğini yaptı,herkes dağılınca biz arkadaşları hepberaber eğlendik