10 Ağustos 2009

istifa ettim...

evet başlıktan anlaşılacağı gibi istifa ettim 5. haftamda...tam herşey iyi gidiyor alıştım derken 2. hafta dizanteri oldum amiplisinden,ölü gibi geziyordum,ilaçlarla ayaktaydım ne ayakta ama:))cumartesi işten gelip direk yatağa pazartesine kadar uyuyordum sabah işbaşı yapıyordum...bi sonraki cumartesi iyiydim ama yine de toparlanamadım tam iyileştiğime sevinirken diğer hafta cuma günü hastanede üşüme tuttu beni,tırnaklarım morarmaya başladı,neyse ki mesai bitimine yakındı serviste uyudum biraz malum 18:30 da çıkıyordum 19:40 da evde oluyordum,özeri aradım karşıla beni diyerek,eve geldim yattım hemen,dermanım yoktu saat 11 de özerin zoruyla acile gttik,ceket vardı üstümde ateşim 39 a çıkınca soydularbeni:)ama nasıl bi üşüme var banyo bile kesmedi beni,hemen damar yolu açtılar,serum falan derken 1 saat sonra iyiydim eve geldik...cumartesi yine işe gittim,mesai bitimine 2 saat kala bacaklarıma bi ağrı peydah oldu,dayanamıyordum ama hasta geliyordu yine de güç bela ilgileniyordum onlarla,tansiyonumu ölçtüm bi önceki günle aynıydı 80/50,artık dayanacak gücüm kalmadı hasta gelmesin diye dua ederek sedyeye yattım yine üşüyorum,özeri aradım gel beni al diye,geldi hemen kaldırdı beni yine acile yine damar yolu açıldı vs...bacaklarımın ağrısından duramıyor debeleniyordum en sonunda akıllarına geldi bi ağrı kesici yaptılar,canım çok acıdı bağırdım iğne yapılırken,kaldıramadım 2 gün damar yolu üstüne bi de iğne önceki haftadan serum falan,çünkü ben iğneden çok korkarım öyle böyle değil,hemşireyle anlaşamayız tam vuracakken kolumu çekerim yada onun kolunu tutarım çırpınırım yani ama sonunda yerim:)ağlıyordum artık özer dayanamıyorum kesin backlarımı diye,iğne etkisini geç gösterdi ama ben yenik düşmüştüm,takatim kalmayınca uyuyakalmışım,bağırdığım hemşireden(iyi birisi aslında)özür dileyip geldik evimize,cuma gününden beri ağzıma bişe girmedi tam 1 hafta,sevdiğim ne varsa alıyordu özer ama yiyemiyordum ki,başım dönüyo midem bulanıyo herşeyden tiksiniyordum özellikle şekerli şeylerden su bile içemiyordum şekerli geliyordu bana,dolayısıyla vücutta su kalmadığı için ağzım kupkuru oldu,dudaklarım kurudu,konuşamaz hale geldim,işe zorla gidiyordum özer göndermiyordu ama çalışmak zorundaydım,1 hafta sonra özer artık isyan etmeye başladı haklı olarak,bişe yemiyorum,işten gelip sadece yatıyorum,konuşamıyorum ve günden güne çöküyorum,zayıflamaya başladım...yeter artık dedi,bugün yemek yiceksin kussan bile yiceksin,bense ağlıyordum yemicem diye,anneme şikayet ediyordu üstelik,annem zırt pırt arıyor yemek ye diye,üzüldüğünü hissediyordum ses tonundan daha da üzülüyordum,neyse zorla yedim o gün yemek ve kendime gelmeye başladım,sonraki günler mide bulantım azalmaya başladı ve canım kızartma çekti,özeri arayıp bana kızartma yaparmısın dedim,sevindi kuzucum yapmammı hiç sen iste dedi,yemek olayını da çözdükten sonra ben yürüyemediğimi hissettim,sanırım ağrıdan kasmışım kendimi kaç gün ve acısı sonradan çıktı...açılayım biraz diye otobüsle gideyim eve dedim,durağa yürürken bacak kaslarımın tutulduğunu hissettim ve yürüyemiyordum engelli gibi zorla küçük adımlarla bacaklarımı sadece sürüyordum,ağladım yolda Allah'ım yardım et ne olur diye...bikaç gün sürdü bu sonra kas gevşetici bulduk içtim yavaş yavaş bacaklarım da kendine gelme başladı,tabi aralarda özerle olan konuşmalarımızı aktarmayim ama özet olarak özer ya izin al yada çık demeye başladı,izin istedim vermediler,ve bikaç gün sonra sorumluma çıkmak istediğimi söyledim,zaten bekliyormuş sanırım hiç şaşırmadı ama nedenini sordu,hastalık dışında bişe var mı yok mu diye,sen bilirsin dedi,birini bulalım ona öğret öyle çık dedi,peki dedim...bi bayan geldi ama olmadı başhekim dışardan kimseyi almayın kendi personelimiz yapsın demiş,ertesi gün hasta danışmanı geld şaşkındı,bende anlamadım önce ama sorumlum açıklama yaptı,eylüle bildiklerini aktar dedi,iyi dedim nst yi öğrettim zor oldu biraz ama neyse tansiyonu öğretemedim çünkü yapamıyordu,ertesi gün doğumhaneye aldılar orda öğrenmesi için...ama umut yok eylülde,çok zaman alacak öğrenmesi ve bayağı zorluk çekecek,bir nevi rezil olacaklar bensiz,övündüğümü yada kendimi beğendiğimi sanmayın ama gerçekten rezil olacaklar ve ben bunu izlemek isterdim...hem kendin çıktın hem böyle diyorsun dediğinizi duyar gibiyim ama tüm bu hastalıklarım boyunca bana izin vermediler,üstelik doktor istirahat verecekken engel oldular,üstüne üstlük çok hasta olduğumu,olmamam gerektiğini aksi halde işimden olabileceğimi söylediler,bir nevi tehdit yani...bende eyvallahım olmadığını ima ettim tabiki,çok sessiz buldular beni sanırım,ama kaplumbağa gibiyim risk aldığımda kabuğumdan çıkarım...neyse sonuç itibariyle artık işsizim ama bikaç gün dinlendikten sonra yeni arayışlara girecem,özerin arkadaşı yani aile dostumuz kürşat canımı hiç sıkmamamı sadece biraz kendimi dinlemem gerektiğini söyledi,seni boş bırakacak değiliz dedi umutlandım biraz...ahmet de özere iş buldu yarın gidip görüşecek...2 arkadaşımız var ama 10 taneye bedel,beni de çok sevmişler,ben başkaymışım,bir nevi onlardanmışım:))ben yanLarındayken hiç kasılmıyolarmış kendi ortamlarındaymış gibi hissediyorlarmış ayyyyhhh şımardım birden:P özer söyledi bunları pek bi mutlu ve gururluydu,ama ben sevilmeyecek insanmıyım dimi yani:DD


Bu kadar yeterli şimdilik,özer gittiğinden beri müzik indiriyorum,bi de blog yazdım,zaman nası geçti anlamadım,stresliyim biraz özerin finali vardı bugün merak ediyorum nasıl geçtiğini, gelir birazdan,zaten karşımızda üniversite,yemek yapayım şimdik bey aç gelir:D çok sevindi işten çıkmama,oh be hergün ne yemek yapacam derdinden kurtuldum diyo:))kuzum benim çok çırpındı benim için,tam da sınavlara gelmişti hastalığım,başımda bekliyordu ne yediğimi ne uyuduğumu ne ders çalıştığımı anladım ne olur bi daha hasta olma diyor,sanki benim elimde,antep çarpıyo beni napim:)) neyse çenem düştü hadi ben gider öpüyorum sizi,sessiz okuyucularımı da tabi...