gittim....

bayram bitti,misafirimiz olan tubikkos&kemal çiftini zorda olsa gönderdik:)yanlış anlaşılmasın otogarda problem yaşadık ondan bahsediyorum:)ertesi gün biber salçası yaptık,annemler hemen yaylaya geri döndüler.Ben yine yalnız kaldım,hiç bişe yapmadan öylece tv izledim(hiç yapmazdım ama neyse)bişe izlemedim tabiki zap yaptım devamlı.Gülcüğümü aradım buluşalım diye kabul etti sağolsun,konuşmaya içimi dökmeye ihtiyacım vardı çünkü,realde çalışyo kendisi,gittim yanına 5-10 dk sonra çıktık çarşıya indik,otobüste başladık,indik hala konuşuyorduk,oturduk bi yere,daha doğrusu güzel anılarımın gözümde canlanıp tekrar tekrar canımı acıttığı BAHARAT CAFEye gittik,1 haftalık sigara bırakma eylemim orda son buldu,yenik düştüm,özere içmicem demiştim,kendimi kötü hissediyorum,ihanet etmişim gibi:(orası da yetmedi bize evde devam ettik sabahın 6 sına kadar:)saat 10 da uyandım gülün tlf sesine,nişanlısı aradı sağolsun,hala işe gitmediğini nasıl hissetti bilmiyorum,10 da realde olması gerekiyordu ama rötarlı gitti kızceğiz:)uslanmamış bi daha gel diyor...sabah evime geldim,eski komşuma gittim,teyzeme gittim hep içimde bi sıkıntı vardı atamadım bi türlü...karar verdim hatay a halamın yanına gidiyorum dedim topladım valizimi,attım kendimi evden,ŞEBNEM FERAHımın HOŞCAKALıyla çıktım...ara sokak kestirmelerinden baraj yoluna çıkayım dedim,bi evde KADER DİYEMEZSİİİİİİİN,SEN KENDİN ETTİİİN çalıyordu:)hiç tarzım değil ama düşündürdü beni,gerçekten kader diyemem mi?ben mi ettim herşeyin içine?Bende başladım söylemeye SİL BAŞTAN BAŞLAMAK GEREK BAZEN,HAYATI SIFIRLAMAAAAAK...Başlayabilsem gerisi gelecek ama başlayamıyorum ki....Tam başlayacam diyorum,CAN kırıkları çıkıyo karşıma,yüreğime öylesine batıyo ki kanatıyor,canım acıyor...nihayet baraj yoluna çıkıyorum,bekle ki otobüs gelsin,marketten cips,bisküvi,meyve suyu ve normal su alıyorum,durakta cipsi yemeye başlıyorum,kimler neler dedi acaba?bohçacı gibi atmıştım valizimi sırtıma zaten,bakışlar güldürmüştü beni,yine güldüm...nihayet geldi otobüs,binerken içim bi tuhaf oldu,öylesine yalnız öylesine terkedilmiş hissettim ki kendimi,beni yolcu edecek arkadaşım bile yoktu...yıkıldım resmen...silkelendim kendime geldim SÖYLENECEK SÖZ YOK,GİDİYORUM BEN,HOŞCAKAAAAAL,HOŞCAKAAAAAL,BEN BİR KISRAK GİBİ GELMİŞİM DÜNYAYA,ŞAHLANIP KOŞMAK İÇİMDE VAR,HOŞCAKAAAAAAAL diye haykırdım şehrime,şehrimde olmayanlara....yarım saat kadar sonra otogardaydım,biraz sonra hareket etti otobüs,bu defa pinhani söyledim bir anda bir anda bir andaaaa dedim ağladım,tüm slowları,benim acıma acı katacak,bir anısı olan tüm şarkıları delip geçirdim yüreğimden,bırakıp giden geri gelecek bigün dedim,gelmeseler bile canları sağolsun dedim,ama bilsinlerdi neler yaşadım,nelerle boğuştum,kaçında boğuldum,haykırmak istedim ve sustum...söylersem basitleşirlerdi belki ve sustum,gözlerimi sımsıkı kapadım,dudaklarımı ısırdım,ağlamıcam dedim sustum,ama bu damlalar ne kadar inatçılar,belki sıkılmışlardır onlarda içerde birikmekten dimi?bıraktım,çıkın artık özgürsünüz dedim,sizde gidin,ben kalmaya alıştım,benim gibi kalanların yaralarını sarıp beni yüzüstü bırakıp gitmelerine alıştım...ama olsundu...yine de canları sağolsundu,gittikleri yerde iyi olsunlardı,yine olursa yine üflerim yaralarına ben...yazmıcam gerisini belki sonra devam ederim,azcık ağlayasım geldi...hoşcakalın