koroner yoğun bakım...

slmlar herkese,geldim çok şükür:)bu haftaya ev arayarak başladım,ayaklarıma kara sular indi ama sonuç kötü oldu çünkü ev bulamadık:((bulduk ama 3 000 ytl den başlıyo...2 500 e de var değmez kullanmıcam sonuçta eşyalarımı koyacam sadece.Aslında bi yer vardı özerin arkadaşının oturduğu evin 1. katı,aylık 100 ytl istemiş dedesi oraya,bize fazla geldi önce,üstüne 100 daha koyarız ev tutarız dedik,aramaya başladık bende anneme madem öyle 2500 3000 ytl verirsem eşyamıda dizerim özer gelincede orda otururum dedim tmm dedi annem.Araya taraya anneme yakın bi yerde bulduk 1 tane 3000 ytl,4 katlı 4. kat yeni boyalı, 3 cephesi açık, mutfak kuzeye düşüyo sadece,kocaaman bi terası var tam yazlık ve bize göre,asma bile var,bol bol yaprak sarması yaparım dedim.eve geldik babama söyledik istemedi hoş özerde istemedi:)bu senenin bi de diğer senesi var dediler hem oturmayacağımız için yazık o kadar paraya dediler,benimde hevesim kırıldı.iyi o zaman gidelim o aylık 100 lira olan eve bakalım dedik harabeymiş ama yinede tamir falan yapılır diyerek,hayal kırıklığıyla geri döndük çünkü ev verilmiş hemde harabe değilmiş girdik baktık içine,yani çok da güzel değil ama eşyaları koymak için uygun bi yermiş çok üzüldüm...
Uzun uzun düşündüm ve bi karara vardım,çok abartı bi eşyam yoktur benim sadece lazım olanlar var,kullanmayacağım bi eve o kadar para vereceğime eşyamı annemlere getiririm sığdırırım bi şekilde o parayı da onlara veririm dedim,tabiki almazlar benden para,teyzemin kızı da bize de getir sığmayanı kullanmadığım odaya koyarım dedi iyi dedim,sanırım öyle olacak...
hafta içi babannemi hastaneye getirdi amcamlar,balon yapıldı,koroner yoğun bakımda 3 gün kaldı,kanını durduramamışlardı hepimizi korkuttu ev ile hastane arasında mekik dokuduk ama çok şükür sağ salim çıktı hastaneden ve evine gitti...Allah kimseyi düşürmesin hastaneye çok zor...ağlayanlar,bahçede yatanlar,özürlü olanlar vs....insan hastaneye gidince haline şükrediyo valla...ben kilomdan yakınıyorum ama hastanedeki insanlar ölümle pençeleşiyo ve ben kilomdan yakınmaktan vazgeçiyorum,eve geliyorum fikrim değişiyo yok yok zayıflamak şart diyorum sabah hastaneye gidince akşama kadar bin türlü hastayı görünce geri cayıyorum:)hayat ne garip...babannemin hasta olmasının tek güzel tarafı almanyadaki çocuklarının yani amcamlar ve halamın gelmesi oldu kaç yıl oldu kimbilir görüşmeyeli,gerçi 1 tanesiyle 2 ay önce yine almanyaya giderken görüşmüştük en sık gelip gideni de odur zaten işte resimleri... >

Ay bu benim tombiğim,en büyük amcam göbüşünü severim senin:))o kadar ciddi durduğuna bakmayın çok şekerdir o...onun yanındaki en küçük amcam ve annem, kafa adamdır bu amcam aynı dili konuşuruz anlarız birbirimizi,ve diğer amcam, amcalarımın içinde 3. numaradır(babamlar 5i kız 5i erkek olmak üzere 10 kardeşler bu arada)ve her nekadar espirili de olsa biraz ağırdır kendisi,laubalilikten hoşlanmaz ama yine sevdirir kendini yada ben baba tarafına çok fazla düşkünüm:))

Bu da bizim minik, kayboldu ve sanırım öldü,hastaydı zaten sobanın karşısında yatıyordu hep,acaba öleceğini anladı da evden gitti mi diyoruz:((ne kadar da alışmıştık ben bile özledim yani...artık evde hayvan beslemek yok,eve aldığımız ilk hayvan oydu,aslında onu balkonun altında bulduk,minnacıktı kaçıyodu bizi görünce,annesi oraya bırakıp gitmiş...bizimkilerde acımış içeri almışlar...minnoş kıskanmıştır eminim...7 yıldır ne beni ne yavrularımı aldınız içeri alacağınız olsun demiştir:))hamileydi o da doğurmuştur şu sıralar...çok akıllı bi kedi ama zırt pırt hamile kalmasa daha mutlu olacaz:)))
benden havadisler böyle arkadaşlar,şimdi sizleri okuyayım,iyi geceler...