beklenen sohbet konusu...

bende sevindim ramazan ayının gelmesine ama hep içimde sıkıntı olmuştur bayramlar.Tamam bayram daha gelmedi ama ne kaldı şurda bi bakmışız ki bitmiş ramazan:)fazla uzatmayim sohbet konusuna gelimmmm...eşimle uzun bi muhabbet yaptık evet ve konu light lık ve bayram kahvaltısı,
Öncelile light lıktan başlayım,biz eşimle 4 sene flört ettik 4 sene nişanlı kaldık ve bu 8 sene de o kadar az görüştük ki başkaları için gözden ırak olan gönülden de ırak deyip bitecek bir ilişkiydi.hayaller umutlar hep geleceğe yönelikti,evlenince şöyle yaparız böyle yaparız falan bilirsiniz sizinde olmuştur mutlaka,26.06.2005 yeni bir başlangıç umutların boşa çıkmadığı o en çok beklenen gün...ama hayatta herşey istediğin gibi olmayabiliyor,bazen sen onu tekmelesende o da seni tekmeleyebiliyor.İşi o kadar yoğun olduki evlenince,bulmuşken kaybettik birbirimizi,borç harç onca sıkıntı zaten görüşemiyoruz o kadar boş yaşadıkki o zamanlar sadece sabah uğurlamalarım güzeldi çünkü akşam aynı yerde hoşgeldiğini hissettirecektim günün yorgunluğunu atacaktı o da...
sosyal hayat yok,dışarı çıksan para,arkadaş arasına giremiyorsun para,misafir alamıyorsun para herşey maddiyata bakıyor ama içinde aşk var ya o yetiyor işte en kötü anında,velhasılı evdeyiz ama hep hesap kitap yapıyoruz ay sonunu nasıl getirecez derdi falan derken bi bakmışsın evleneli 2 yıl olmuş herşey biraz daha iyi tamam artık rahatladık kendimize vakit ayırabiliriz diyoruz ama yavaş yavaş dış kapı gıcırdaması şeklinde can sıkıcı sesler duyulmaya başlanıyor....ya bu da light çıktı karısının dizinin dibinden ayrılamıyor,yok kılıbık falan bir sürü abuk sabuk şeyler e insanların ağzı torba değilki büzesin dimi?aslında bizimki de yakınıyor artık normal hayatıma geri dönsem???nasıl yani artık birlikte bir hayatımız var senin yada benim hayatım değil BİZİM hayatımız...tmm itirazım yok tabiki sende gez eğlen çık bi hava al ama önce benimle vakit geçir zaten göremiyorum seni pazar gününden pazar güne ancak görebiliyoruz birbirimizi,8 senenin özlemini,cefasının sefasını nasıl 2 senenin sadece pazar gününe sığdırayım ki?daha evlilik yıldönümümüzü kutlayamadık ki...arada bir çıktığıda oldu tabiki ama bir keresinde gitti bi daha gelmedi gittikleri yerde kalmak zorunda kalmışlar yani dayısıgilin yaylasında ve ben gitme derim diye söylememk de yok...
Hal böyle olunca her çıktığında sanki yine bi yerlerde kalacak gibime geliyor ve istemiyorum çıkmasını,sıkılıyorum evde tek başıma zaten 6 gün boyunca 4 duvar arasında sıkılıyorum pazar gününü iple çekiyorum bi de dışarımı çıksın yani...ben planlar yaparım haftasonu için ama planlarımın ertelenmesine gıcık olurum illaki o gün o plan gerçekleştirilecek yada evde vakit geçirilecek.özer de istiyor bunu bana bişe dediği yok adamın istemese zaten bunca yıl hep benimle vakit geçirmez ama ağzı olan konuşuyor işte.bence bu çekememezlikten kaynaklanıyor kadınlı erkekli bizim kararlarımızın çoğunun ortak alınmasını hazmedemiyor kimse,hepsi erkeğin egemenliğine alışmış aman kocam ne derse o olur en iyisini o bilir beni sevdiğini biliyorum ya o yeter,yok karım benim karşımda konuşamaz benim dediğim olur vs. vs. vs...hayır efendim öyle değil işte yıllarca neyin uğruna ayrılık yaşadık üzüldük bazen isyan ettik ha?
bikaç kendini bilmezin lafını mı ciddiye alacam konuşsun dursunlar başka yapacakları bişe yok demekki...gerçi kocam gerekli izahı yapmış bikaç tanesine onlarda hak vermişler ama gelgelelim ben sevmem böyle gereksiz gereksiz konuşup insanların kalbini incitenleri ama hayatın her aşamasında çıkacak işte karşımıza...
biz birbirimizi çok seviyoruz ama biri çıkıp böyle ortalığı bulandırınca bizimde tadımız kaçıyo...bu yüzden hep başka bi şehirde yaşamak istemişimdir yanımda sadece bana sonsuz faydası dokunan ve hep yanımda olacağını bildiğim ailem olsun yeter gerisi boş....evet durum bundan ibaret yorumlarınızı bekliyorum bu yazıyla ilgili....iyi akşamlar bayramıda yarın anlatırım ok?